saltar ao contido

Wridner: partitura para concerto en piano azul

A obra máis elaborada de todas é 'Wridner': partitura para concierto en piano azul, de 1997, obra-instalación con moble azul a modo de piano, e na parede un tríptico sobre madeira con dúas figuras simbólicas e, na táboa superior unha sensual moza espida e deitada.


La más elaborada de todas es 'Wridner': partitura para concierto en piano azul, de 1997, obra-instalación con mueble azul a modo de piano, e en la pared un tríptico sobre madera con dos figuras simbólicas y, en la tabla superior una sensual mujer desnuda y tumbada.

Autor Felipe Criado Martín
Data/Fecha 1997
Medidas 267x199x77 cm
Técnica|Material Técnica mixta sobre portas de armario, tapa de piano e outros elementos / Técnica mixta sobre puertas de armario, tapa de piano y otros elementos
Tipo Pintura
* Colección particular en depósito

Felipe Criado Martín naceu en Xixón (Asturias) en 1928, e morreu en Mera (A Coruña) en 2013. De pais salmantinos, por mor da profesión paterna no Corpo de Carabineiros, aliñado cos republicanos, vive na súa infancia en Santander e sofre o bombardeo alemán da Guerra Civil, que lle deixou pegada e rastro na pintura dos seus anos finais. Cando, tras a guerra, se integran na Garda Civil, o seu pai pasará a traballar en Verín, e a familia vivirá en Ourense, para mudarse ao pouco a Santiago. Aquí traba o futuro artista coñecemento con Asorey, e logo de prepararse vai a Madrid en 1954, á Escuela Superior de Bellas Artes de San Fernando. De regreso a Santiago, comeza a dar clases de modelado en Artes e Oficios e de debuxo no Colexio Peleteiro, do que será director nos anos sesenta. Gaña a cátedra de instituto, co que se traslada á Coruña para traballar no Instituto Eusebio da Guarda, cidade na que se afincou até o seu óbito. O seu estilo é figurativo, centrado nas mulleres, que gusta de pintar con curvilíneos corpos e sexuadas formas, eróticas en ocasións, e sempre eternas adolescentes. O debuxo é o fundamento das obras, coa curva como liña-base, corpos que se moven, cadenciosos, con gran expresividade nos rostros e as mans.

Ten na pinacoteca parlamentaria un bo conxunto de obras. A máis elaborada de todas é 'Wridner': partitura para concierto en piano azul, de 1997, obra-instalación con moble azul a modo de piano, e na parede un tríptico sobre madeira con dúas figuras simbólicas e, na táboa superior unha sensual moza espida e deitada. Cun concepto semellante é A través de la puerta, realizado endúas portas aparafusadas nun táblex, e nos terzos superiores de cadansúa porta pinta un home e unha muller que semellan estar espidos e no medio dunha acción, con poses declamatorias e histriónicas. Nos cuarteiróns de base das portas o artista debuxa unha serie de corpos espidos e rostros que contan unha historia, pirogravados que son unha fina obra reveladora da súa mestría co debuxo.

Envolvente para un ritmo praxitélico é outra obra,na que unha gran figura feminina danza núa e de costas diante dun neno sorprendido e sentado. A figura da muller nesta obra, e en todas as demais do elenco, ten unhas texturas matizadas con tons dende o empaste do acrílico e co po disolvido, que van sempre entre liñas circulares que se cortan, formando unha rede ou malla. En A propósito de una antena, una mujer... y otras cosas a figura feminina espida sostén un balón feito con aquelas liñas e que aquí se superpón á pintura. Ao seu carón hai pétalos e flores, e dous rostros en azul, cun ar a máscaras. E así tamén en A propósito de una ducha encontrada en la mar atlántica, coa figura feminina enriba dun prato de ducha, elementos cos que traballa Criado dous puntos de vista, un en picado, cara aos pés, e outro de fronte cara á muller. Engádelle ademais á obra un tubo exterior coa cebola de ducha, co que a converte así na instalación dun traste, cun efecto trompe-l'oeil, no que se inclúe o termómetro.

A que leva por título Vía Láctea é un óleo sobre lenzo, asinado e datado 'Felipe Criado / 1991', na que o máis salientable son as cores que rodean a parella. E finalmente, a Nena diante dun mural, sobre liño, obra que tamén vai asinada 'Felipe Criado / 1989'. Son unha parella de xoves músicos que tocan nun pub, ela o contrabaixo, el o piano, vistos dende as costas, ocupando a muller a parte fundamental da obra. No extremo esquerdo, mirando para nós e sentada ás carranchapernas, unha mociña de cabeleira azul. Eis a obra máis suxestiva entre todas as comentadas.

Felipe Criado Martín nació en Gijón (Asturias) en 1928, y murió en Mera (A Coruña) en 2013. De padres salmantinos, debido a la profesión paterna en el Cuerpo de Carabineros, alineado con los republicanos, vive su infancia en Santander y sufre el bombardeo alemán de la Guerra Civil, que le dejó huella y marcó la pintura de sus últimos años. Cuando, tras la guerra, se integran en la guardia civil, su padre pasará a trabajar en Verín y la familia vivirá en Ourense para mudarse al poco tiempo a Santiago. Aquí, el futuro artista, se comienza a adquirir conocimientos con Asorey y tras prepararse se marcha a madrid a la Escuela Superior de Bellas Artes de San Fernando. De regreso a Santiago, comienza a dar clases de modelado en Artes y Oficios y de dibujo en el Colegio Peleteiro, del que será director en los años sesenta. Gana la cátedra de instituto, con la que se traslada a la Coruña para trabajar en el Instituto Eusebio de la Guardia, ciudad en la que se afincó hasta su óbito. Su estilo es figurativo, centrado en las mujeres, a las que le gusta pintar con curvilíneos cuerpos y formas sexuadas, eróticas en ocasiones, y siempre eternas adolescentes. El dibujo es el fundamento de las obras, con la curva como línea-base, cuerpos que se mueven, cadenciosos, con gran expresividad en los rostros y las manos.

En la pinacoteca parlamentaria tiene un buen conjunto de obras. La más elaborada de todas es 'Wridner': partitura para concierto en piano azul, de 1997, obra-instalación con mueble azul a modo de piano, e en la pared un tríptico sobre madera con dos figuras simbólicas y, en la tabla superior una sensual mujer desnuda y tumbada. Con un concepto parecido es A través de la puerta, realizado en dos puertas atornilladas a un táblex, y en los tercios superiores de cada puerta pinta a un hombre y una mujer que parecen estar desnudos y en el medio de una acción, con poses declamatorias e histriónicas. En los cuartos de la base de las puertas el artista dibuja una serie de cuerpos desnudos y rostros que cuentan una historia, pirograbados que son una fina obra reveladora de su maestría con el dibujo.

Envolvente para un ritmo praxitélico es otra obra en la que una gran figura femenina danza desnuda y de espaldas a un niño sorprendido y sentado. La figura de la mujer en esta obra, y en todas las demás del elenco, tiene unas texturas matizadas con tonos desde el empaste del acrílico y con polvo disuelto, que van siempre entre líneas circulares que se cortan, formando una red o malla. En A propósito de una antena, una mujer... y otras cosas la figura femenina desnuda sostiene un balón hecho con aquellas líneas y que aquí se superpone a la pintura. A su lado hay pétalos y flores y dos rostros en azul con un aire a máscaras. Y así también en A propósito de una ducha encontrada en la mar atlántica, con la figura femenina sobre un plato de ducha, elementos con los que trabaja Criado dos puntos de vista, uno en picado, hacia los pies, y el otro de frente hacia la mujer. Además, le añade un tubo exterior a la obra con una alcachofa de ducha, con lo que la convierte así en la instalación de un traste, con un efecto trompe-l'oeil, en el que se incluye el termómetro.

La que lleva por título Vía Láctea es un óleo sobre lienzo, firmado y datado 'Felipe Criado / 1991', en la que lo más salientable son los colores que rodean a la pareja. Y finalmente, la Nena diante dun mural, sobre lino, la obra que también va firmada 'Felipe Criado / 1989'. Son una pareja de jóvenes músicos que tocan en un pub, ella el contrabaijo, él el piano, vistos de espaldas, ocupando la muller la parte fundamental de la obra. En el extremo izquerdo, mirando hacia nosotros y sentada con las piernas abiertas, una joven de cabello azul. esta es la obra más sugerente de las comentadas.

saltar ao pe de páxina